In een voormalig kasteel vestigde zich in het begin van de vorige eeuw een psychiatrisch ziekenhuis. In die tijd was een dergelijk verblijf, in de regel, een uitzichtloze situatie: patiënten verbleven hier veelal tot aan hun dood.
De begraafplaats, die het ziekenhuis hoorde, is niet meer in gebruik en overgedragen aan het het landschapsbeheer van de streek. In overleg met alle partijen is besloten om de begraafplaats op te laten gaan in de natuur.
Hoewel de begraafplaats niet meer in gebruik is, en normaal gesproken de toegang er verboden is, kan men deze rond enkele katholieke feestdagen bezoeken.